بیماری مشمشه

بیماری مش مشه یکی از بیماری های عفونی و خطرناک تک سمی هاست که در اثر باکتری ای

به نام «اکتینو باسلوز مالئی» ایجاد شده و بر حسب اتفاق به سایر حیوانات اهلی،همچنین

انسان هم منتقل می شود.در دامها بیماری اسب به شکل مزمن،الاغ و قاطر سیر حاد دارد در

شکل حاد بیماری: تب، افسردگی،تنگی نفس ‌،اسهال،کاهش سریع و شدید وزن و مرگ در طی

چند هفته حادث می شود.

شکل مزمن بیماری در اسب به ۳ فرم ریوی،درگیری قسمت فوقانی دستگاه تنفس و فرم جلدی

وجود دارد که بطور جداگانه یا توام با هم دیده می شود.

فرم ریوی مش مشه در اسب بصورت بیماری غیر آشکار است که علائم بالینی ندارد و برای

مدتهای طولانی ادامه می یابد.در نهایت یک تب متناوب ، سرفه و افسردگی بروز می کند.اگر

بیماری پیشرفته باشد تنگی نفس،علائم ذات الریه خس خس سینه دیده می شود و در کالبد

گشایی ریه ها ندول هایی با اطراف قرمز رنگ و مرکز آهکی دیده می شود.

در شکل در گیری مجاری تنفسی زخم هایی در مخاط یک یا هر دو مجرای بینی وجود دارد گاهی

زخم ها در حنجره و نای و جود دارد که خاکستری رنگ با حاشیه مضزسی بوده و ترشحات قهوه ای

تیره از بینی خارج می شود.

در شکل جلدی ندول هایی در سطح پوست بوجود می آید که سر باز کرده و زخم های خاکستری

رنگی بوجود می آید.از این زخمها،چرکی غلیظ و روغن مانند خارج می شود که موهای ناحیه را به

هم می چسباند.مجاری لنفاوی سفت و متورم می شود؛شبیه یک طناب ضخیم دیده

میشوند.عقده های لنفاوی هم متورم میشود.

گوشتخواران خصوصاً گوشتخواران باغ وحشی گاهی در اثر مصرف اعماء و احشای دامهای آلوده به

بیماری مبتلا می شوند.

انسان از طریق تماس نزدیک با اسب در اصطبلهایی که تراکم دام زیاد است به بیماری مبتلا می

شود.باکتری از طریق پوست،مخاط بینی یا چشم وارد می شود.ترشحات بینی اسب آلوده

چرکهای خارج شده از زخم های جلدی نیز آلوده اند.اشیاء یا لوازم هم می توانند منشاء آلودگی

برای انسان باشند.بیماری ایربورن(انتقال از طریق هوا) هم است.

در انسان علائم بالینی مش مشه به ۳ صورت است

1. عفونت چرکی حاد(عفونت حاد ریوی)
2. عفونت چرکی مزمن
3. فرم سیستمیک